Eliza Veinard "Blogobok"

 Jestem gdzieś tak w środku pomiędzy jeszcze nie taka stara , a już nie taka młoda . To trudny wiek. Człowiek balansuje między niechęcią do tetryczenia a straszliwą chęcią, żeby sobie spokojnie stetryczeć. Między malowaniem odrostów, a dekadenckim siwieniem. Między zbilansowaną dietą z przewagą białka roślinnego, a kanapką z masłem, szynką, serem, ketchupem i ogórkiem (ukłon w stronę zbilansowania – sałata na spodzie). Trzeba też uważać co się mówi. Na przykład niewinne „Eeee, bo ty młoda jeszcze jesteś” może zostać, przez co wrażliwsze jednostki, odebrane jako „Co ty tam wiesz”, natomiast zwykłe „To już było”, irytuje interlokutora, który właśnie  coś odkrył, a my … no cóż, patrząc z perspektywy lat…(i nie ma sensu powoływanie się na Gabriela Acostę, ani na Akiba ben Josefa (he he) ani nawet na Olgę Lipińską, bo zaraz będzie, że się wymądrzamy, bo starzy jesteśmy, a przecież nie chcemy (?!)) Z tą perspektywą i odkryciami bywa różnie. I to jest pocieszające, bo nic tak nie odmładza, ja

  Doktor Ionut Silviu jest Rumunem. Przyjechał do Francji w 2007 roku i zadomowił się tutaj bez większych problemów. Nostryfikował dyplom, jakiś czas pracował w różnych szpitalach, aż dał się skusić jednemu z wielu ogłoszeń i wylądował, wprawdzie na prowincji, ale za to z własnym gabinetem i błogosławieństwem władz gminy. Bo gminy, zwłaszcza te małe, oddalone od dużych ośrodków miejskich, często liczące zaledwie kilkuset mieszkańców cierpią na brak lekarzy. Cierpią na rożne inne braki, ale ten ostatni tłumaczy dlaczego tak chętnie witani są we Francji lekarze z Europy wschodniej. Nie wierzycie? Wystarczy wpisać w dowolną wyszukiwarkę „praca dla lekarza we Francji” Pokaże wam się kilka lub kilkanaście ogłoszeń i to aktualnych, takich sprzed kilku dni, nie jakieś tam archiwalne pojedyncze rodzynki. Nie pytajcie gdzie się podziali lekarze francuscy, bo nie wiem. Może wyjechali do Kanady, albo Australii? Może nie uśmiecha im się praca, za marne pieniądze, bez wsparcia i pomoc